Προχωράει κανονικά προς την ηλεκτροκίνηση η Ευρώπη
Γαλλία και Ολλανδία αποτελούν τις ευρωπαϊκές χώρες με τις μεγαλύτερες πωλήσεις ηλεκτροκίνητων και σε αυτές οφείλεται εν πολλοίς η αύξηση της τάξεως του 25% για το 2021. Το παράδοξο είναι ότι οι ευρωπαϊκές Askoll και Silence είδαν μεγάλη πτώση στα ποσοστά τους, με την κινεζική NIU να αναρριχάται στην κορυφή.
Συνεχίζεται η ανάπτυξη της αγοράς των ηλεκτροκίνητων στην Ευρώπη, αφού μετά το +18,9% που σημειώθηκε το 2020, το 2021 έκλεισε επίσης με ένα πολύ θετικό αποτέλεσμα, στο +25%! Σε επίπεδο χωρών, η Γαλλία και η Ολλανδία είναι αυτές που οδηγούν την κούρσα, καταγράφοντας τις μεγαλύτερες αυξήσεις στις πωλήσεις ηλεκτροκίνητων, με ποσοστά +80% και +86% αντιστοίχως, και απορροφώντας το 50% της αγοράς.
Η Ιταλία και Ισπανία, παρά το γεγονός ότι παραμένουν στις θέσεις 3 και 4 σε ό,τι αφορά τα μερίδια πωλήσεων, καταγράφουν πτώσεις της τάξεως του -12 και -48% αντιστοίχως.
Όσον αφορά τις εταιρίες, οι δύο ηγέτιδες δυνάμεις του 2020, Askoll και Silence (Ιταλία και Ισπανία αντίστοιχα) είδαν τα ποσοστά των πωλήσεων τους να υποχωρούν κατά -37 και -52%, και τις θέσεις τους κατέλαβαν οι V–Moto (Super Soco), με αύξηση 83,12% και η NIU, με αύξηση 75%. Αν εξετάσουμε τον συνολικό όγκο πωλήσεων, η κινεζική ΝΙU είναι στην κορυφή της Ευρώπης.
Στην Ελλάδα, η NIU κατατάσσεται στην τέταρτη θέση των ταξινομήσεων του 2021 στην κατηγορία των ηλεκτροκίνητων (πίσω από Daytona, Golden Lion, και Silence), με 77 πωλήσεις και μερίδιο αγοράς 9,9%. Σε γενικές γραμμές βρισκόμαστε ακόμα στα αρχικά στάδια της διείσδυσης των ηλεκτροκίνητων στην αγορά και αυτό ισχύει τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Ελλάδα.
Η πραγματική διάσταση της αγοράς δεν είναι ακόμα εύκολο να καθοριστεί, καθώς πολλά από τα ηλεκτροκίνητα που πωλούνται, τουλάχιστον στην Ευρώπη, αφορούν το B2B σκέλος, δηλαδή τα οχήματα που πωλούνται σε εταιρείες χρονομίσθωσης ή σε στολίσκους για διανομή και ταχυδρομικές υπηρεσίες.
Αυτό που θα αποκαλύψει την πραγματική διάσταση της αγοράς, είναι οι B2C πωλήσεις, δηλαδή αυτές που σημειώνονται προς ιδιώτες. Σίγουρα πάντως υπάρχει μεγάλη δυναμική – εκείνο που λείπει είναι περισσότερες προτάσεις και ειδικά από γνωστούς και εδραιωμένους κατασκευαστές.
Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι πρόκειται για μια κατηγορία η οποία τώρα διαμορφώνεται και ακόμη δεν έχει αποκρυσταλλωθεί σε ό,τι αφορά την κατεύθυνση που θα πρέπει να πάρει.
Όπως φαίνεται, πάντως, οι τάσεις είναι δύο: από τη μία τα ελαφρού τύπου δίτροχα (και τρίτροχα), που απευθύνονται σε ένα νέο κοινό και από την άλλη τα ηλεκτροκίνητα σε πιο παραδοσιακές φόρμες, που απευθύνονται σε όσους έχουν ήδη εμπειρία από δύο τροχούς. Διαφορετικές είναι και οι προσεγγίσεις σε αυτές τις δύο περιπτώσεις.
Οι αρχάριοι, το νεανικό κοινό και όσοι κάνουν την μετάβαση από τα αυτοκίνητα, αποζητούν ασφάλεια, ευκολία και μια gadget/διασυνδεδεμένη φύση, με τις απαιτήσεις τους από την χρήση να αφορούν μικρές σε αποστάσεις διαδρομές.
Οι έχοντες εμπειρία, αποζητούν τα δυναμικά χαρακτηριστικά των ηλεκτροκινητήρων με την άμεση και διαθέσιμη από το μηδέν ροπή, ενώ δίνουν πολύ μεγάλη σημασία στην αυτονομία, αφού σε γενικές γραμμές διανύουν μεγαλύτερες αποστάσεις.
Το πού θα «κάτσει η μπίλια» ανάμεσα σε αυτές τις δύο κυρίαρχες τάσεις, δεν μπορεί να το γνωρίζει κανείς, θα έχει ενδιαφέρον, όμως, να δούμε ποια θα αναδειχθεί ως η επικρατέστερη, χωρίς βεβαίως να αποκλείεται και το σενάριο της συνύπαρξης, με διάφορες εταιρείες να καλύπτουν αμφότερες τις ανάγκες. Καθοριστικό ρόλο θα παίξει φυσικά η τοποθέτηση των μεγάλων κατασκευαστών, οι οποίοι είναι σε θέση να δημιουργήσουν νέες τάσεις στην αγορά ή να προτείνουν κάτι εντελώς καινούργιο.